Plaatsen van interesse aan het Gardameer
De ideale bestemming voor wie op zoek is naar een mix van natuurlijke schoonheid, cultuur en buitenactiviteiten
Het Gardameer is een van de meest populaire toeristische bestemmingen in Italië, bekend om zijn natuurlijke schoonheid, pittoreske steden en buitenactiviteiten. Het meer is gelegen tussen de regio’s Veneto, Lombardije en Trentino-Alto Adige en is het grootste meer van Italië, omringd door groene bergen en heuvels.
Er zijn veel steden aan de oevers van het Gardameer die een bezoek waard zijn. Sirmione, gelegen aan de zuidpunt van het meer, staat bekend om zijn thermale baden en de Rocca Scaligera, een middeleeuws fort dat de stad domineert. Peschiera del Garda, gelegen aan de oostelijke uiteinde van het meer, is een versterkte stad met muren en grachten die door het historische centrum slingeren.
Andere steden die een bezoek waard zijn, zijn Desenzano del Garda, de grootste stad aan het meer met een charmant historisch centrum en talrijke stranden, en Riva del Garda, gelegen aan het noordelijke uiteinde van het meer, waar watersporten zoals windsurfen en zeilen kunnen worden beoefend.
Het Gardameer is ook een populaire bestemming voor wandel- en mountainbikeliefhebbers, met panoramische paden en routes door de regionale natuurparken van het meer. De lokale gastronomie is nog een reden om het Gardameer te bezoeken, met gerechten zoals gerookte zalmforel en aalpasta.
Kortom, het Gardameer is een ideale bestemming voor wie op zoek is naar een mix van natuurlijke schoonheid, cultuur en buitenactiviteiten.
Het Scaliger-kasteel - een beetje geschiedenis en legende
Het Scaliger-kasteel van Sirmione is een van de meest complete en goed bewaarde kastelen in Italië. Gebouwd aan de oevers van het Gardameer, diende dit 13e-eeuwse Scaliger-kasteel als toegangspunt tot het historische centrum van Sirmione en als verdediging tegen aanvallen. De bouw ervan werd besteld door de podestà van Verona, Leonardino della Scala, en de vestingwerken ondergingen wijzigingen tijdens de Venetiaanse heerschappij in de 15e eeuw. De kasteelhaven, kort na de bouw ervan gebouwd, was ooit de schuilplaats van de Scaliger-vloot. De muren en de drie massieve torens van het kasteel zijn gekenmerkt door de zwaluwstaartkantelen, typerend voor Scaliger-gebouwen. Vandaag is het kasteel een zeldzaam voorbeeld van een vestingwerk aan het meer en is het mogelijk om het te bezoeken.
Er wordt verteld dat er lang geleden in het kasteel een jongen genaamd Ebengardo woonde met zijn geliefde Arice: de twee jongeren leidden een rustig leven, totdat hun liefde werd onderbroken door een tragisch incident. Tijdens een stormachtige nacht vroeg Elalberto, een Venetiaanse ridder uit het Feltrinogebied, om onderdak in het kasteel. Het paar bood de ridder onderdak, maar hij werd verbluft door de schoonheid van het meisje en ging ’s nachts naar haar kamer. Arice begon angstig te schreeuwen en Elalberto stak haar neer. Ondertussen rende Ebengardo naar de kamer waar hij Arice dood vond, zo blind van woede dat hij het mes pakte en Elalberto doodde.
Volgens de legende is het nog steeds mogelijk om in stormachtige nachten de ziel van Ebengardo door het kasteel te zien dwalen op zoek naar Arice.
De Grotten van Catullus
De Grotten van Catullus zijn de overblijfselen van een Romeinse villa gebouwd tussen het einde van de 1e eeuw v.Chr. en de 1e eeuw n.Chr. in Sirmione, aan de zuidelijke oever van het Gardameer. Het archeologische complex, bestudeerd sinds het begin van de 19e eeuw en opgegraven in meerdere fasen, is vandaag de belangrijkste getuigenis van de Romeinse periode in het gebied van Sirmione en is het grootste voorbeeld van een Romeinse villa in Noord-Italië.
Het exacte moment en de reden van het verval van de villa zijn onbekend, maar de ontdekking van graven, zowel binnen als buiten het gebouw, die dateren uit de 4e en 5e eeuw, geeft aan dat de structuur in die periode zeker al was verlaten.
Gedurende de eeuwen hebben verschillende kroniekschrijvers en reizigers de ruïnes bezocht, maar de eerste concrete studies ervan werden pas in 1801 uitgevoerd door een generaal van Napoleon Bonaparte. Vervolgens begon de veronese Girolamo Orti Manara met opgravingen, waarbij hij verder en diepgaander onderzoek deed. Het materiaal werd in 1856 gepubliceerd samen met een plattegrond: de tekst van Manara is nog steeds fundamenteel. In 1939 startte de Soprintendenza per i beni archeologici een uitgebreid programma van opgravingen en restauraties, om uiteindelijk in 1948 het hele gebied te verwerven om de complexe en natuurlijke omgeving adequaat te beschermen.
Het Gardameer Eiland
Het Gardameer Eiland is een echte schat, rijk aan geschiedenis en natuurlijke schoonheid. De ligging, in het midden van het meer, maakt deze plek uniek en suggestief. De geschiedenis van het eiland is lang en rijk aan gebeurtenissen: oude volkeren hebben er gewoond, terwijl heiligen en dichters hier hun toevlucht hebben gezocht om te mediteren en inspiratie te vinden. Het neogotisch-Venetiaanse paleis dat op de punt van het eiland staat, is een imposante en verrassende constructie die iedereen die het ziet fascineert en betovert. De terrassen en tuinen die naar het meer aflopen zijn een echte traktatie voor de ogen. De begroeiing die het eiland omringt is weelderig en ongerept, een mix van lokale en exotische planten die een harmonisch bos van dennen, cipressen, acacia’s, citroenen, magnolia’s en agave creëren. Het eiland is een plek van mysterie en magie, waar het gezang van vogels lijkt op de vreugdevolle stem van de ziel van degenen die het door de eeuwen heen hebben liefgehad.
Vandaag de dag behoort het Gardameer Eiland toe aan de familie Chetwynd Talbot. De vrouw, Charlotte, en hun kinderen, Sigmar, Livia, Eric, Ilona, Alberta, Christian en Lars Patrick, zijn de huidige eigenaars. Deze familie heeft zich ingespannen om de schoonheid en geschiedenis van het eiland te behouden, het verzorgend en liefhebbend alsof het een lid van hun familie is. Dankzij hen blijft het Gardameer Eiland een magische en fascinerende plek die door iedereen bezocht en bewonderd verdient te worden.
Het Vittoriale degli italiani
Het Vittoriale degli Italiani is de monumentale citadel gebouwd in Gardone Riviera aan de oevers van het Gardameer door de dichter Gabriele D’Annunzio samen met de architect Giancarlo Maroni van 1921 tot 1938.
Het is een complex van gebouwen, straten, pleinen, theaters, tuinen en waterlopen. Het werd opgericht ter nagedachtenis aan zijn “onnavolgbare leven” en de prestaties van de Italianen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Bij de ingang wordt het gedefinieerd als een “boek van levende stenen”. De Stichting van het Vittoriale degli Italiani is het hele jaar door open voor het publiek en wordt bezocht door ongeveer 180.000 mensen per jaar. De tuinen van het Vittoriale zijn zeer uitgestrekt en beslaan ongeveer de helft van het complex. Al vanaf de monumentale ingang loopt een tweeledige route. De eerste, “esoterische”, leidt via de verschillende pleintjes naar het huis van D’Annunzio en het mausoleum van de Helden met het graf van de dichter; terwijl de tweede, “profane”, naar het meer, de citroenkassen en de valleien van het wilde water en het rustige water leidt.
In het onderste deel van de tuin bevindt zich de “tuin van de dansen“, in de vorm van een viool, waarin twee kunstmatig gecreëerde beekjes van de architect Maroni uitmonden, genaamd “dell’Acqua Pazza”, onstuimig, en “dell’Acqua Savia”, rustiger. De villa van D’Annunzio, voorheen villa Thode, omgedoopt tot “Prioria”, bestaat uit ongeveer twintig kamers versierd met gegraveerde motto’s en verschillende voorwerpen geplaatst om suggesties op te wekken, ook dankzij een vage kloosterachtige sfeer. Het bevat een rijke bibliotheek van 33.000 volumes Italiaanse en Franse literatuur, geschiedenisboeken, kunstboeken en zeldzame oude edities, waaronder ook vijfhonderdjarige en incunabelen.
Eilanden
In het meer zijn vijf eilanden van vrij kleine afmetingen. De grootste is het eiland van Garda, waar St. Franciscus van Assisi in 1220 een klooster oprichtte waar de monniken van zijn orde zich vestigden. Het klooster werd pas in de 18e eeuw gesloten en op het eiland staat vandaag de dag een neogotisch Venetiaans paleis uit de 19e eeuw. Op korte afstand ligt het tweede eiland qua grootte, het eiland van San Biagio, ook wel bekend als “de Konijnen” omdat er in de 16e eeuw talrijke hazen en konijnen waren die voor overvloedige jachten zorgden. Het eiland, gelegen aan de zuidoostelijke rand van de Golf van San Felice, bevindt zich op korte afstand van de kust en is bij laag water te voet bereikbaar.
Langs de oostelijke oever liggen nog drie andere eilanden, allemaal van bescheiden afmetingen, gelegen in de buurt van Malcesine: de meest noordelijke is het eiland van de Olijven, dan is er het Eiland van de Droom, dat ook bij laag water te voet bereikbaar is vanaf de kust, en ten slotte het meest zuidelijke eiland, het Trimelone-eiland (of Tremellone-eiland).
Malcesine
Malcesine ligt op 60 kilometer afstand van Verona. Ten opzichte van de provinciehoofdstad bevindt het zich in het noordwesten en is het de noordelijkste gemeente aan de Veronese oever van het Gardameer. De gemeente heeft een groot hoogteverschil, vanaf de oever van het meer tot aan de top van de Monte Baldo. Op haar grondgebied stroomt in het gehucht Cassone een van de rivieren die men de kortste ter wereld kan beschouwen: de rivier Aril, die ongeveer 175 meter lang is.
In de zomerperiode is er een zeer levendige culturele activiteit met talrijke concerten in het Teatro Lacaor, een suggestief natuurlijk amfitheater aan de voet van het Scaliger-kasteel, en tentoonstellingen van schilderkunst en beeldhouwkunst.
- Op de dag van Sint-Anna wordt het feest van de heiligen Benigno en Caro gevierd, medepatronen van het dorp, met vuurwerk op het water;
- In februari wordt het traditionele triduum gehouden in de parochiekerk, drie dagen van gebed voor de zielen in het vagevuur. Bij die gelegenheid wordt een imposant decor opgebouwd met honderden kaarsen;
- Internationale wedstrijd voor witte stemkoren, het belangrijke concours voor witte stemkoren dat om de twee jaar op nationale en internationale basis wordt georganiseerd door de vereniging Il Garda in Coro, met deelname van de beste Italiaanse en buitenlandse groepen, en de bijbehorende wedstrijd voor koorcompositie.